Se pensabas que xa o sabías todo,
Se crías que que xa non che quedaba nada por escoitar
Benvido á nosa páxina!
Asegúrote que nunca oíches tal cousa!
¿Quen somos?
Isabel García Alfonso
Cristina García Fandiño
Sofía García Fernández
Fátima Hernández Fernández
1ºBac
Fontes de enerxía anteriores á Revolución industrial
Dende a súa orixe, o ser humano foi un buscador de enerxías para que lle facilitasen a vida. Co tempo descubriu formas de enerxía que lle cambiaron a vida (lume, roda,…).
Nun principio, toda a enerxía que se utilizaba proviña directamente do Sol.
No 350.000 a.C., descóbrese o lume e o ser humano deuse conta que para que o lume seguise dando calor e para que puideran cociñar, espantar os animais,… tíñanlle que botar madeira, nese momento descubriron a biomasa.
Máis tarde, invéntase o muíño grego, que utilizaba a auga para o seu funcionamento (enerxía hidráulica), basicamente utilizábano para moer grans.
Posteriormente aparece o muíño de vento (enerxía eólica), inventado por Herón. Estes aparatos evolucionaron co tempo ata os actuais.
Durante este tempo só se utilizaban enerxías renovables, aínda que documento que mostran que houbo explotación de carbón.
A revolución industrial
Definición:
A revolución industrial é un conxunto de modificacións na estrutura económica dos países occidentais, producido entre os séculos XVIII ata o XIX. Caracterízase polo desenvolvemento do capitalismo, expansión da industrialización e a aparición das máquinas.
Causas:
O capitalismo facilitou o desenvolvemento de técnicas modernas debido a que se estableceu un sistema económico basado no diñeiro. As máquinas e a necesidade de novas armas para os exércitos provocaron demandas de capital.
A época anterior á revolución industrial caracterízase pola difusión dos coñecementos a causa da intoducción da imprenta en Europa, polo desenvolvemento de novas armas e pola chegada de novos produtos como consecuencia dos descubrimentos xeográficos.
Realízanse moitos avances en matemáticas, física, química e bioloxía.
Despois de 1750, a industria pasa a unha nova fase, na que cambia a enerxía, materiais e obxectos sociais.
A industria trasladouse a novos lugares fóra do alcance das leis. O salario diminúen debido sobre todo ás máquinas.
Etapas que marcaron a revolución industrial :
1750-1792. período de aceleración industrial.
A revolución industrial empeza en Gran Bretaña. Caracterízase polo desenvolvemento da industria téxtil, as melloras da máquina de vapor e o crecemento da industria metalúrxica.
1871-1900.época do materialismo.
O ferrocarril aumenta as súas redes para unir as zonas continentais. O consumo de carbón aumenta, substitúese o ferro polo aceiro para a construción. Surxen novas técnicas, avances na electricidade e industria química e se introduce o motor de combustión.
FONTES DE ENERXÍA
O gran cambio na poboación e na industria debeuse á utilización de carbón como fonte de enerxía. A principio do século XVII intentouse sustituir o carbón de leña polo mineral.
No século XVIII, o carbón podíase extraer antes do momento se ser utilizado e se podía almacenar, e para xerar enerxía non dependía do tempo que había.
Nese momento, a industria dependía da mina. Aparece a bomba de vapor, a máquina de vapor, a locomotora, o ascensor,…
INDUSTRIA
Conseguir carbón e utilizalo ó longo dun día era moi custoso e isto provocou grandes aportacións de capital tanto na industria como na máquina de vapor.
A demanda de ferro para fabricar armas levou a unha produción masiva.
Todo isto serviu de modelo para outras industrias que empezaron a fabricar de forma masiva. Notouse sobre todo na produción téxtil.
A especialización provocou que se utilizaran en maiores cantidades os recursos, a enerxía e a man de obra na industria e que se descoidara a agricultura.
Unha parte se adicaba a fabricar un só produto e como consecuencia, aumentaron os custes de transporte. O resultado foi unha industria insegura, unha vida social desequilibrada e uns recursos máis pobres.
Para obter maiores beneficios diminuíron o salario e o tempo de descanso dos traballadores, e pola presión das outras industrias se modificaron os produtos.
Todo iso desembocou nun desequilibrio entre agricultura e produción, e na división do mundo en zonas produtoras de máquinas e de materias primas.
Houbo un denominador común, o aumento de enerxía. O seu uso era diminuír o tempo de traballo, pero ese tempo desprezábase. Con ese incremento e a aceleración do traballo, aforrouse man de obra, e con ese aforro invertían en novas formas de explotación.
As industrias construíron máquinas de vapor e chemineas que aumentaron a contaminación atmosférica.
Nas industrias químicas, non se preocuparon da contaminación do aire nin da auga, nin se alexaron das zonas habitadas, de elas saían fumes nocivos e polbo. Tamén se produzo contaminación das augas, xa que se vertían produtos químicos e industriais.
Outra das formas de contaminación foi o excremento humano botado nos ríos e augas, xa que non tiñan medios sanitarios.
TRANSFORMACIÓNS SOCIAIS
O desenvolvemento industrial e económico trouxo consigo unha transformación social: Aparece a sociedade de clases, onde predomina a burguesía; dentro da cal estaba a gran burguesía (banqueiros industriais, grandes comerciantes e funcionarios), a burguesía media (intelectuais) e a burguesía formada por pequenos comerciantes.
Existía a clase popular, integrada por campesiños (xeralmente analfabetos) e obreiros da industria que eran explotados, fundamentalmente durante a primeira etapa da revolución industrial
Fontes de enerxía actuais
ENERXÍAS LIMPAS QUE FOMENTAN O DESENVOLVEMENTO SOSTÍBEL
Non se esgotan.
Contribúen ó desenvolvemento sostible.
Non contaminan.
Enerxía Solar: Extraese do Sol, a partir da cantidade de enerxía que chega á Terra, aínda que gran parte dela perdese ao atravesar a atmosfera. Nesta actividade existen varios sistemas para captar a enerxía solar. Entre os máis importantes están:
· Sistema Fototérmico: Captura a enerxía da radiación Solar, quentando un fluído líquido para aproveitar a enerxía interna. Cando o fluído capta esta enerxía gárdase nun recipiente tapado cun vidro cunhas características especiais para que se produza unha especie de efecto invernadoiro ( permítese o paso da enerxía pero non se permite saír a calor)
· Sistema fotovoltaico: Transfórmase directamente a luz solar en electricidade mediante uns semiconductores. A luz interaciona cos electróns do semiconductor e provoca unhas cargas que producen corrente eléctrica.
Enerxía eólica: Obtense a partir da enerxía cinética do aire, que move as pas dos aeroxeradores( aparatos que se utilizan para transformar este tipo de enerxía, que dispoñen de aproximadamente dúas ou máis pas) O movemento transmite a un alterador que produce unha corrente eléctrica. O gran problema é que a enerxía do vento cambia constantemente a súa intensidade, por iso non se pensa na instalación de grandes centrais eólicas. Xeralmente só se aplica nas zonas de vento aproveitable.
Enerxía da biomasa: Extráese de enerxía contida nas plantas e residuos orgánicos
( extraese o alcol de plantas que produzan substancias azucradas, o metanol das árbores,…) e tamén se pode producir biogás a partir de desfeitos orgánicos que máis tarde pode ser utilizado na calefacción. A biomasa pódese aproveitar tamén para producir enerxía térmica ou obter algúns combustibles.
Enerxía maremotriz: Debido aos fenómenos de atracción gravitatoria de o Sol e a Lúa, grandes masas de auga dos mares levántanse e volven a ascender de forma periódica, o que provoca o movemento das mareas. Isto utilízase como un recurso enerxético. Co movemento da auga, póñense en marcha unhas turbinas conectadas a uns xeradores que provocan corrente eléctrica. Para aproveitala, precísase unha diferencia de 5 metros entre o nivel de preamar e o nivel de baixamar.
Enerxía xeotérmica: Preséntase en forma de rocas e sedimentos quentes. Perfóranse os pozos de extracción, recupérase a auga quente que se utiliza para ciclos termodinámicos que xeran enerxía. Na actualidade, aínda existen problemas técnicos, económicos e de rendemento que dificultan o seu aproveitamento a gran escala.
Enerxía hidroeléctrica: É a máis utilizada. Nalgunha ocasión constitúe o 50% da enerxía total do país. O calor solar evapora a auga dos mares e forma nubes que mediante un ciclo volverán ao mar. Mediante presas, embalsase a auga da chuvia e faise chegar a unhas turbinas hidráulicas que accionan os alternadores pera producir corrente eléctrica. A pesar de que non contamina e non consume enerxías fósiles, prodúcense grandes alteracións ecolóxicas de fauna e flora.
Enerxías alternativas: Tras a crise enerxética de 1973 era necesario buscar outras fontes de enerxía que substituísen ao petróleo, carbón, enerxías nucleares, etc. Empezouse a investigar o aproveitamento das enerxías alternativas. O proceso de substitución do petróleo por outras formas de enerxía implica a existencia dunha fonte de enerxía alternativa , dunha tecnoloxía que permita utilizala e de un proceso de explotación e utilización rentable.
A pegada ecolóxica
É un indicador dos residuos producidos pola poboación. Ten como obxectivo avaliar un impacto dos seres humanos sobre o nosos planeta, polo que nos permite facer comprobacións entre distintas civilizacións ou épocas. É unha ferramenta clave no desenvolvemento sostíbel.
Como calcular o noso impacto sobre o planeta?
Os resultados do cálculo da pegada ecolóxica dependen de:
As hectáreas utilizadas para crear urbanizacións.
As hectáreas utilizadas para actividades agrícolas e gandeiras.
As hectáreas utilizadas para o aproveitamento da enerxía.
Na actualidade, segundo estes cálculos, o ser humano está consumindo unha cantidade de recursos considerablemente máis alta do que o planeta nos pode proporcionar( un aproximadamente 2,23 hectáreas por habitante e ano)
A pegada ecolóxica permítenos comparar o impacto entre sociedades completamente opostas. Nunha vida agrícola, ben organizada e sen sobrexplotación dos terreos; chegarían 2 hectáreas para satisfacer as necesidades de toda unha familia. No desenvolvemento industrial baseado na utilización de combustibles fósiles precisaríanse 2 planetas coma este para que 6000 millóns de persoas puidesen vivir.
A partir de todo isto obtemos que os países desenvolvidos precisan máis superficie da que dispoñen e que se existise un desenvolvemento sostíbel a nivel planetario reduciríase considerablemente o consumo e a contaminación.
O desenvolvemento sostíbel
Ó falarmos de “desenvolvemento sostíbel” estamos mencionando un desenvolvemento socioeconómico formalizado alá polo 1987 e creado na Asamblea das Nación Unidas.
HISTORIA
No ano 1968 creouse o Club de Roma para favorecer a un crecemento económico estable e sostíbel, formado por membros importantes e destacados como xefes de estado e científicos nobelados. Pasados catro anos realizouse unha conferencia das Nacións Unidas onde por primeira vez debatiuse sobre a problemática ambiental global. E xa logo no 84 foi cando realmente se reuniu a Comisión Mundial sobre Medio Ambiente e Desenvolvemento para establecer unha axenda global para o cambio.
Finalmente, co paso dos anos e xa case finalizado o 1997, estableceuse o tan famoso Protocolo de Kyoto, sobre a reducción das emisións de gases de efecto invernadoiro, que entrou en vigor no 2005. E que máis tarde a Cumbre de Bali intentaría redefinir; exceptuando ós ministros de Medio Ambiente de Estados Unidos de Norte América e China que se negaron a estes compromisos (cabe dicir que ditos países son os principias emisores e contaminantes do planeta)
¿A QUE SE ASOCIA?
Son innumerables as persoas que creen que o desenvolvemento sostíbel está asociado a cuestións ambientais cando en realidade consta dun desenvolvemento económico, social e de protección do medio ambiente. Incluso podería entrar aquí un cuarto ámbito protagonizado pola diversidade cultural, tamén moi considerado para formar unha nova estratexia ao desenvolvemento.
UTILIZANDO O TERMO…
Actualmente todos o utilizan pero non todos o usan igual. Rexíndose de esta maneira segundo diferentes ideoloxías distintos significados do termo “desenvolvemento”, por exemplo:
As ideoloxías liberais ven posible poder producir máis, consumindo menos recursos e xerando menos residuos.
Mentres que as ideoloxías ecoloxistas máis radicais optan por un crecemento nulo da economía e unha aplicación prudente.
Outros ecoloxistas defenden o decrecemento económico para respectar ó medio (vivir mellor con menos).
E o ecosocialismo argumenta que o capitalismo é, dun modo ecolóxico, insostible.
Por outra banda recordamos que o desenvolvemento económico non ten porque ser sinónimo de crecemento económico nin de desenvolvemento humano. Senón que calquera medida relativa ás actividades produtivas ten efectos no medio ambiente, na economía das empresas, no emprego e na socioloxía.
O MEDIO AMBIENTE ESQUECIDO
Trala Revolución Industrial e coa chegada de organismos sen ánimo de lucro e o sindicalismo (aparecendo así novas ideas sobre un crecemento económico), nos países desenvolvidos percatáronse por fin do medio ambiente, e todo isto aínda no 1970. Sí, é certo, o medio ambiente foi pasado por alto no século XIX.
Actualmente o gran esgotamento de recursos naturais, a destrución de ecosistemas e a perda de diversidade biolóxica está agravando por completo ó medio, olvidado tan só fai 38 anos! Un exemplo actual é América; a nación, seguida por Francia, máis contaminante do mundo que como se cita nunca das páxinas de Internet sobre o desenvolvemento sostible: “…consume casi la cuarta parte de los recursos de la Tierra para el 7% de la población y se necesitarían de cinco a seis planetas como la Tierra para abastecerlas”.
E por todo isto de que temos que percatarnos de que os nosos recursos naturais son ilimitados e que se consomen con facilidade provocando, nalgúns casos graves desfeitas chegando a ser irreversibles para o noso planeta,… aparece o desenvolvemento que define proxectos viables e reconcilia aspectos económicos, sociais e ambientais das actividades humanas que se deben ter en conta en empresas e persoas coma nós.
Xa sucederon grandes desastres industriais coma o de Chernóbil, Seveso, Bhopal, Exxon Valdez… que asociacións protectoras do medio coma WWF e Greenpeace identificáronse coa causa.
¿CÓMO AFECTA NOS SECTORES ECONÓMICOS?
Un claro exemplo prodúcese na agricultura que, grazas á posta en regadío, a abonos e a fertilizantes, agricultura intensiva… pódese aumentar a produción pero isto trae consigo diversos problemas:
Ca posta en regadío a auga obtense ou ben de acuíferos, habendo que coñecer de esta maneira información sobre el para protexelo sostiblemente; ou ben dos ríos tendo que respectar así á fauna e á flora retirando soamente unha cantidade pequena de auga.
Parte das sustancias de abonos e fertilizantes forman lixiviados contaminantes ó disolverse coa auga, favorecendo polo tanto á eutrofización. Algo semellante coma nos plaguicidas, coma é o DDT, actualmente prohibido por perigo na contaminación de alimentos.
E coa agricultura intensiva que consome maior cantidade de nutrientes do solo orixinando a rotación de cultivos e barbeitos.
Dentro das actividades produtivas e de servizos existen ferramentas de implementación do desenvolvemento sostible na produción, como o conxunto de actividades denominadas Produción Máis Limpa, etc.
CONDICIÓNS PARA O DESARROLLO
Débense cumprir estas tres regras básicas:
· Ningún recurso renovable deberá utilizarse a un ritmo superior ó da súa xeración.
· Ningún contaminante deberá producirse a un ritmo superior al que poda ser reciclado, neutralizado ou absorbido polo medio ambiente
· Ningún recurso non contaminante deberá ser aproveitado a maior velocidade da necesaria para substituílo por un recurso renovable utilizado de modo sostible.
Entrevista a Manuel Fandiño
Entrevista a Manuel Fandiño, un home de 87 anos que viviu , entre outras cousas, unha parte da revolución industrial e que agora está a vivir algunhas das súas consecuencias.
1. Comiades alimentos variados tódalas semanas: peixe, carne, legumes, froitas e verduras?
Comíamos o que podíamos, pero o que máis se comía era peixe, marisco que daquela había moito, comíanse nécoras, bois, congrios, chopos, mexillóns, caramuxos. E do que había na casa, comíase o que se sementaba, tíñamos ovos e vendiámolos para comprar arroz ou aceite, na parte de abaixo da casa tiña un forno no que facíamos pan de millo pero só se comía nas festas, antes as froitas de fora non se coñecían e só comíamos as que tíñamos na horta. E iso era o que comíamos.
2. Onde mercabades a comida?
Nos ultramarinos e nas tabernas, daquela nas tabernas tiñan de todo, tiñan pementos, arroz, sal , viño. Tiñan de todo.
3. Cantas comidas realizabades ao día?
Comíamos tres veces ao día, o almorzo, a comida e a cena, e o que podía merendar merendaba, e si non, tomábamos frutas coma mazás, peras, castañas, uvas…
4. Algunha vez pasáchedes fame?
Fame nunca pasei, pero si que tivemos algunhas necesidades.
5. Que métodos tiñades para conservar os alimentos?
Daquela non había nada para conservalos, o único era co sal, que salábanse os alimentos e cando os queríamos comer desalábamolos, pero non había frigoríficos nin conxeladores.
6. Por exemplo para mercar peixe como faciades?
As regateiras ían vender co peixe na cabeza polas portas das casas e nos portos de mar como no de Escarabote no que hai moito xeito e moito mariñeiro e na Puebla, ó mellor poñíanse nas beirarrúas das estradas e vendían alí o peixe e senón o vendían todo ían polas portas e a xente comprábanllo e pagábanllo en cartos, e nas aldeas cerca do monte dábanlle en especies.
7. Podiades consumir todo tipo de froitas durante todo o ano ou había tempadas?
Había tempadas, como os figos cando os había comíamos figos, cando había uvas comíamos uvas, e o mesmo pasaba coas claudias, as mazás e as peras, cada unha comiámola no seu tempo.
8. De que material era a roupa que utilizabades?
Daquela utilizábamos moito os algodóns, as lanas, o liño e calcetábamos moito. E ata desfacíamos os sacos e despois calcetábamos con ese fío, e facíamos xerseis, chaquetas, e despois esa roupa teñíase e vestíamos con ela.
9. Mercabades a roupa ou a faciades na casa?
Nos comprábamos a tela e despois faciámola na casa.
10. Cada canto tempo renovabades a roupa?
Cando xa non tíñamos por onde collela. Cando nos rompía polo xeonllo remendámola, e polas cachas igual, e remendabámola ata que non se podía remendar máis, e era cando a cambiábamos.
11. Onde e como lavábades a roupa?
Lavábamola no río, as mulleres ían alí e a lavaban con xabón e auga.
12. Como vos desplazábades?
A andar, non había outra cousa, só había unha liña de Ribeira a Santiago que saía á mañá e viña pola noite, e había outra que ía de Pobra a Noia unha ou dúas veces á semana.
13. Que transportes existían?
Había bicicletas pero tíñanas moi pouca xente, e despois autobuses pero moi poucos. A maioría da xente ía andando a tódolos sitios.
14. Que tipo de combustible utilizaban?
Gasóleo e os autobuses tiñan unha caldeiras que queimaban leña na parte de atrás do
autobús e facían que puidese andar .
15. Tíñades luz eléctrica nas casas?
Non había nin luz eléctrica nin auga. Só tíñamos faroles de aceite, candís de gas, faroles con velas e tamén había algunha luz de carburos, nesas botábaselle unha pedra de carburo con auga no depósito e ao ferver o carburo prendía.
16. Tiñan luz os camiños?
Non, nos camiños non había luz pero cando saiamos pola noite alumeábamosnos con
facheiros de canas esmagadas e amarrabámolas todas e encendíamolas, e tamén
usábamos palla.
Oiches's Blog 